Vergeet het maar.  

Het erkennen dat weerstand erbij hoort in veranderingen is één ding, het opbrengen van het geduld dat erbij komt kijken is twee. Een onder veranderaars soms gestelde vraag is dus hoeveel tijd iemand in weerstand gegeven mag worden. Dat is een ingewikkelde vraag, waarvoor ik deze maand een poging doe hem te beantwoorden.

De bovenstaande vraag ben ik de laatste tijd op internetfora meer dan eens tegengekomen. Op mij oefent die zin nogal een dreigende werking uit: het voelt in elk geval niet als een open vraag waarvan elk antwoord op goedkeuring kan rekenen.

Een risico van veranderingen is dat ze gaandeweg verwateren. Na een voortvarende start valt de organisatie sluipenderwijs terug in het patroon waarvan juist de bedoeling was dat het verlaten diende te worden. Om die reden wordt onder veranderaars belang gehecht aan borging, een woord dat in de van Dale letterlijk wordt omschreven als ‘beschermen tegen

Eén van de vele factoren die bepalen of een verandering kans van slagen heeft, is de aantrekkingskracht die hij op de ander uitoefent*. Dat betekent niet dat een voor de ander aantrekkelijke verandering altijd slaagt, noch dat een niet aantrekkelijke verandering altijd tot mislukken gedoemd is. Het betekent wel dat veranderaars alle aantrekkingskracht die ‘erin

Zoals de dokter eerst een diagnose stelt alvorens een behandeling voor te schrijven, zo dienen veranderaars zich eerst te bezinnen op hoe de ander ‘erin zit’ rondom de verandering, alvorens ze kunnen kiezen wat ze moeten gaan doen. Om die diagnose te kunnen stellen gebruik ik het model met meerdere reacties op verandering: ontkenning, weerstand,

De verzuchting ‘ik moet vaker loslaten’ is onder veranderaars regelmatig te horen. Loslaten wordt blijkbaar erkend als een belangrijk maar veelal onderbelicht onderdeel van het repertoire. In het @rtikel van deze maand zet ik er dus de schijnwerper op.

Het stimuleren van urgentiegevoel is een door velen erkende manier om mensen mee te krijgen. Er kunnen zich in veranderingen echter talrijke situaties voordoen waarin het onder de aandacht brengen van de urgentie onbedoeld meer hindert dan helpt*. In dit @rtikel heb ik zeven aanbevelingen verzameld om dat te voorkomen.

Bottom-up veranderen, de werkwijze waarin de mensen op de werkvloer organisatieveranderingen zelf vormgeven, staat volop in de belangstelling. Dat is niet geheel ten onterechte. Juist op de werkvloer is de expertise en ervaring aanwezig om te zorgen dat veranderingen legitiem, haalbaar en uitvoerbaar zijn. Door medewerkers (mede) aan het stuur te zetten van veranderingen kan

Als er in managementland een ‘heilige graal’ zou moeten worden aangewezen, dan komt het begrip ‘veranderbereidheid’ zeker in aanmerking. Voor dit @rtikel ben ik daarom op zoek gegaan naar antwoorden op de vraag hoe je de veranderbereidheid van medewerkers verhoogt. Ik heb er vijf gevonden. Door realistische verwachtingen te hebben Wat bepaalt of een medewerker