De waarde van voorbeeldgedrag in verandering kan niet worden onderschat. Het is een aanjager van verandering als je de ander door je gedrag ervan bewust maakt dat hij aan effectiviteit kan winnen. En het is een drijvende kracht als je de ander door je gedrag laat zien dat je de verandering echt belangrijk vindt. En toch
Ik hoor het veranderaars wel eens zeggen: ‘Weerstand? Je moet het gewoon negeren’. Dit advies intrigeert me mateloos. Het lijkt immers haaks te staan op wat ik er tot nu toe over geschreven heb: ‘je moet het (eerst) erkennen’. Maar ik heb ook situaties gezien waarin het negeren van weerstand werkte! En dus ga ik deze maand
Eén van de weinige zekerheden in dit leven, naast de aanwezigheid van de zwaartekracht, is dat hetgeen vandaag ‘in’ is, morgen weer ‘uit’ is. Het vakgebied verandermanagement staat de laatste jaren dermate in de belangstelling dat de vraag zich voordoet of we ook hier met een modeverschijnsel, een hype, te maken hebben die dus ook
Een verandering is pas geslaagd als mensen zich eraan hebben gecommitteerd*. En dus is er alles aan gelegen dat je daar als veranderaar enig zicht op hebt. Maar hoe doe je dat?
In liefde, oorlog en verandering is alles geoorloofd*. Het veranderkundig pallet is pas compleet als je niet alleen je mogelijkheden overziet om een verandering te laten slagen, maar ook om een verandering tegen te houden. Naar die mogelijkheden ga ik in dit @rtikel op zoek.
Vergeet het maar.
Het erkennen dat weerstand erbij hoort in veranderingen is één ding, het opbrengen van het geduld dat erbij komt kijken is twee. Een onder veranderaars soms gestelde vraag is dus hoeveel tijd iemand in weerstand gegeven mag worden. Dat is een ingewikkelde vraag, waarvoor ik deze maand een poging doe hem te beantwoorden.
Ik hoop dat de poetsinstructie die mijn zoon vorige week van de tandarts kreeg ervoor zal zorgen dat hij nooit meer gaatjes krijgt. Hier streef ik een blijvende gedragsverandering na. Ik ben me er zeer van bewust dat de grootste uitdaging is om oude gedragspatronen -ook die van mij- voor altijd achter ons te laten. Die uitdaging staat in het vakgebied
De bovenstaande vraag ben ik de laatste tijd op internetfora meer dan eens tegengekomen. Op mij oefent die zin nogal een dreigende werking uit: het voelt in elk geval niet als een open vraag waarvan elk antwoord op goedkeuring kan rekenen.
Een risico van veranderingen is dat ze gaandeweg verwateren. Na een voortvarende start valt de organisatie sluipenderwijs terug in het patroon waarvan juist de bedoeling was dat het verlaten diende te worden. Om die reden wordt onder veranderaars belang gehecht aan borging, een woord dat in de van Dale letterlijk wordt omschreven als ‘beschermen tegen
Eén van de vele factoren die bepalen of een verandering kans van slagen heeft, is de aantrekkingskracht die hij op de ander uitoefent*. Dat betekent niet dat een voor de ander aantrekkelijke verandering altijd slaagt, noch dat een niet aantrekkelijke verandering altijd tot mislukken gedoemd is. Het betekent wel dat veranderaars alle aantrekkingskracht die ‘erin
Zoals de dokter eerst een diagnose stelt alvorens een behandeling voor te schrijven, zo dienen veranderaars zich eerst te bezinnen op hoe de ander ‘erin zit’ rondom de verandering, alvorens ze kunnen kiezen wat ze moeten gaan doen. Om die diagnose te kunnen stellen gebruik ik het model met meerdere reacties op verandering: ontkenning, weerstand,
Tien keer per jaar zoek ik naar antwoorden op een prangende vraag over verandering.
(En vanaf november 2018 zijn de blogs ook in het Engels te lezen)
Klik hier om te abonneren